Beton is niet huiverig: zijn leven lang drinkt het alles dat het kan.
Ik bied mijn hand aan de dorstige massa en voel hoe zijn droge tong mijn vocht oplikt. Twee maal aai ik er over heen.
Daar gaat mijn zilte zweet, het dringt het vatenstelsel van het beton binnen en knoeit met zijn chemie. Ik wordt omhult door de grijze reus.
