Jigna Umeria is momenteel werkzaam als communications manager bij global design en innovatiebedrijf Dragon Rouge. Jigna is in 2012 afgestudeerd aan de Royal College of Art in Londen waar ze onderzoek deed naar trends in design, communicatie, technologie, maar ook consumentengedrag en de identiteit van huiselijke objecten.
J
Jigna Umeria
21.09.2014
Kreeftsluiting (1) – een vergeten mechanisme (2)
De klunzige vingers hebben moeite om de fijne sluiting, verborgen achter de hals, vast te houden. Haarslierten worden een woud waar de vingers zich door banen. Telkens weer probeert je onbenullige duim de kleine hendel naar beneden te drukke, net zolang totdat de haak zich binnen de ring kan klemmen, maar steeds slipt je vinger veel te vroeg. (3)

De gesp is van even groot belang als de sieraad die het op zijn plek houdt. (4)
(5)
Het afdoen van de ketting is altijd makkelijker dan het omdoen. Je duim slipt niet. De ring verlaat met gemak de houvast van de sluiting.
(6)
De grotere versies van de kreeftsluiting passen met gemak in de hand. Wanneer je met je duim de hendel naar beneden drukt hoor je het geluid van het interne mechanisme, terwijl de opening wijder wordt en dicht klikt bij het loslaten.
De herhaaldelijke actie van het indrukken en loslaten van de hendel geeft een simpele soort voldoening totdat je duim zeer begint te doen van dit kinderspel.

Zoals bij het klikken van een balpen, begint de veer te vermoeien.
In je duim wordt een kleine deuk achtergelaten, daar waar de hendel zich ertegenaan drukte.
Af en toe blijft je vinger haken in de ruimte waarin de hendel zich beweegt.
Je vermoeide knokkels weerhouden je van het nogmaals indrukken van de hendel.
De goedkope, metallische geur die op je handen achterblijft is zoet maar onaangenaam, giftig en irritant, een herinnering aan de industriële kwaliteiten van het materiaal. (7)

Als de kreeftsluiting aan de draagband van een tas bevestigd is, zorgt het ervoor dat er spanning op de band staat waar de sluiting deel van maakt. De sluiting beweegt mee met het gewicht van de tas. (8) Wanneer de tas niet wordt gebruikt blijft de sluiting levenloos. Hoewel de sluiting de tas zal overleven, is het zonder tas overbodig, het heeft immers geen autonome functie. Ze bestaan zeldzaam op zichzelf. (9)
Aan het einde van een bos sleutels vind je een middelgrote kreeftsluiting. (10)
De vele verschillende sluitingen maken een familie van allerlei persoonlijkheden en functies, allen gebaseerd op de elegante vorm van de kreeftenklauw. (11)
(1)
De kreeftsluiting is een uitgerekte versie van de klassieke ringsluiting. In de jaren 70 werden aanpassingen gemaakt om de nieuwe vorm steviger dan zijn voorganger te maken. Vaak kan het gevonden worden op westerse sieraden, sleutelhangers, en aan draagbanden van tassen.
(2)
Zoals het scharnier aan een deur of de koperen spijkers langs de rand van een leren fauteuil bestaat de kreeftsluiting enkel om te functioneren, vaak ongezien of verstopt.
(3)
De sluiting is ontworpen om stevig te sluiten. Zoals de vorm van een boek rust het als gesloten voorwerp, maar wordt het overbodig als het gesloten blijft. De moeizaamheid van het openen van de sluiting is een ongemak, maar toch biedt het veiligheid en zekerheid. Misschien zou de sluiting aan de voorkant moeten hangen en juist geëtaleerd worden.
(4)
Het woord ‘sluiting’ bevat een gevoel van urgentie en belang. Ook kan de gesp aan een ketting het meest belangrijke sentimenteel bezit van iemand vasthouden. De verborgen gesp is even kostbaar als datgene wat het vasthoudt.
(5)
Als er in plaats van haken aan hangoorbellen, kreeftsluitingen zouden hangen, zou het probleem van vallende vlinders worden opgelost. Maar misschien zijn vlinders beter in het hangen achter de oor, en kreeften beter in het vasthouden, beveiligen en beschermen van een juweel om de nek. De kreeftsluiting heeft de vorm van een oor, maar een oorsluiting klinkt niet als iets wat makkelijk dicht zou klikken of iets strak zou kunnen vasthouden.
(6)
In oosterse culturen wordt de kreeftsluiting minder vaak gebruikt. Op sommige plekken wordt een aanpasbare touw mechanisme gebruikt, en op andere een systeem met kopen, waarmee de ketting over het hoofd kan worden getild en strakker om de hals getrokken worden.
(7)
Dit elegante driedelig object is het resultaat van een aantal geperfectioneerd industriële productieprocessen. Uit een stuk plaatijzer worden figuren gedrukt en vervolgens uitgespuugd. Op het stuk plaatijzer wordt een patroon als een treinspoor achtergelaten, terwijl de schelpen op een anonieme stapel belanden. Drie schelpen worden handmatig uitgekozen en in een mal gezet waarin ze met uiterste precisie worden gevouwen. Ze beginnen hun gedaante te nemen en worden individueel gelast. De hendel wordt in de juiste vorm gedrukt, de veer in een spiraal gerold.
De schelp, hendel, en veer worden samengebracht. Vanuit een dunne stuk plaatijzer ontstaat een driedimensionale vorm.
(8)
Door de toevoeging van een roterende basis functioneert de sluiting beter.
(9)
Een sluitingsmechanisme is altijd aan een andere vorm gekoppeld—de deur hangt aan zijn scharnieren als een parasiet en de anatomie van de paraplu wordt verstikt door stof.
(10)
Weer krijgt het gezelschap. De scherpe krokodillentanden van sleutels worden aan de sluiting gevoerd. De roterende basis voegt de sluiting toe aan sleutels, ringen, persoonlijke objecten, souvenirs, verzamelingen, troep, het ongebruikte en het onnoodzakelijke. Vanuit deze verzamelde objecten ontstaat een geluid dat uniek is aan deze specifieke accumulatie. Er lijkt concurrentie te bestaan tussen de wanorde, tussen gevoelens en functionaliteit.
(11)
De bewegende kreeft kan niet worden genegeerd, maar de kreeftsluiting in rust blijft dikwijls ongemerkt.
20.07.2014


Om dit meesterwerk in zijn oorspronkelijke vorm te scheppen beweegt de geest sneller dan de pen: items, doorgekruiste woorden, spelfouten, opnieuw opgeschreven gedachten, vraagtekens, lijsten binnen lijsten, omcirkelde woorden, bulletpoints, en afgevinkte items verspreiden zich over de pagina. De marges, het einde van de lijst, en de ruimte tussen de regels bieden de mogelijkheid om informatie toe te voegen dat het brein eerder niet bij kon houden of die het gewoonweg was vergeten. Soms worden deze secundaire ingevingen in een andere kleur geschreven als er een andere pen moet worden bijgehaald.
Het gaat de maker niet om het ontwerpen van hun gedachten maar juist om het maken van een tastbare visuele ordening ervan. De achterkant van een briefkaart, een oude envelop, wat kladpapier, een smartphone, een bewaard e-mail concept, een treinkaartje, of een post-it brief worden het canvas waarop de montage van het brein wordt geprojecteerd.

Lijsten maken komt overal voor maar is tegelijkertijd een totaal individualistische activiteit. Aan het opschrijven van een lijst hangt een gevoel van urgentie: onderweg of tussen twee taken in worden items toegevoegd. Misschien ligt het aan de omvang van deze druk dat gangbare schrijfstijlen worden genegeerd. De gedrukte lijnen op het papier worden misbruikt, woorden worden erover heen gekerfd in plaats van netjes binnen de lijnen, stokletters worden gedempt terwijl de staarten overdreven worden, marges gelden niet meer als een no-go area voor tekst maar zijn juist een plek gevuld met woorden, bijkomende ideeën, cijfers, schetsen, en vraagtekens.
In een moment van rust kan ervoor gekozen worden deze gedachtes in betere vorm of volgorde plaatsen, mogelijk op volgorde van prioriteit of op alfabet. Dit is iets wat later gedaan kan worden. Soms is het nodig de lijst in zijn geheel opnieuw te formuleren, bijvoorbeeld om het voor anderen verstaanbaar te maken. Op dit moment kan design een rol beginnen te spelen: kleurcodering, selectie van lettertype, grootte van marges, lengte van lijnen.

Er bestaat een onbesproken hiërarchie binnen de verschillende vormen van lijsten die voorkomen in onze dagelijks leven. Vertrektijdlijsten, boodschappenlijsten, cadeaulijsten, haatlijsten, wenslijsten, ledenlijsten, menu-van-de-daglijsten, inhoudsopgaven, registers, voorraadlijsten, ontbrekende lijsten, menu’s en gastenlijsten. Verschillende lijstvormen worden uitgevoerd met hun bijpassende bekende en vertrouwde vorm. Registers worden op alfabet gesorteerd, boodschappenlijsten op wat men onthoudt, vertrektijden op chronologische volgorde, enzovoorts.
Wanneer een lijst gevonden wordt door een ander dan de maker worden mogelijk verschillende aspecten ervan onderzocht. De grafoloog lijkt naar de ruimte tussen de regels, de rondingen of de krullen van de letters, de grootte van de hoofdletters, de marges om de tekst heen en de helling van het handschrift. De kunstenaar droomt van het verhaal wat de lijst vooraf ging en hoe het verder gaat. De nieuwsgierige kijkt om zich heen om de eigenaar te ontdekken. Anderen zijn niet geïnteresseerd.
Wanneer een individu grote talenten of kwaliteiten heeft getoond wordt de inhoud van een lijst die zij gemaakt hebben van waarde voor anderen. Het leven van grote wetenschappers, musici, acteurs, schrijvers en ontwerpers worden ontleedt door het publiceren van hun dagboeken en schriften. Zowel de inhoud van hun huis als de inhoud van hun geest wordt tentoongesteld. Persoonlijke informatie, slordig over de pagina heen gekrabbeld, vol met veranderingen en fouten, zouden inzicht geven op een gemoedstoestand. Ineens onthult een boodschappenlijst de geheimen van een levensstijl, een ongeziene kant van het karakter.

Deze informatie, analyse, formaat, of verhaal is niet van belang voor de auteurs—zij zijn enkel geïnteresseerd in de inhoud. Hun document wordt geplaagd door encryptie en codering, verschillende manieren van aftekenen, aankruisen, doorkruisen, en omcirkelen. Alleen een paar items zijn genummerd waar een poging tot het stellen van prioriteiten wordt gedaan. Sommige gaan gepaard met een datum voor deadlines of einddata waardoor hun belang benadrukt wordt, een tikkende herinnering. Deze tegenstellingen hoeven voor anderen niet begrijpbaar te zijn.
Een gemaakte lijst zit triomfantelijk bovenop de stapel belangrijke papieren. Het is veelzijdig en kan gebruikt worden als bladwijzer, coaster, een ruimte om op te schetsen; het siert met belangrijke dingen, dingen om niet te vergeten, en notities. De lijst gaat met zijn tijd mee. Elke stempel op deze creatie maakt onderdeel uit van zijn bestaan. Door de vouwen in het papier ontstaan plooien tussen de ongebruikte lege regels: zij gaan de strijd aan met de gedachtesdie er overheen geschreven staan. Een nieuwe dimensie wordt aan de vorm toegevoegd waar de auteur de hoeken van het papier heen en weer tussen de vingers heeft gerold.

Aan het hoogtepunt van zijn bruikbaarheid houdt de lijst gezag over zijn schepper: de onafgevinkte items staren de auteur terug en laten hem schuldig voelen voor dat wat nog niet is volbracht. Een wederzijdse weerzin begint te ontstaan en andere lijsten maken hun intrede. Voordat de lijst zijn piek heeft bereikt belandt hij aan de bodem van een tas, op de vloer van de supermarkt, bedekt met kruimels in de kier van de bank, verfrommelt in de boodschappenmand, tussen de laatste pagina’s van een boek, in de papierversnipperaar, aan de achterkant van een andere lijst, gepropt onder een wankele tafelpoot, onder een tekening, op de stoep, hulpeloos in de prullenbak naast de envelop die niet gekozen werd of naast een lijst waarvan de meeste items wel heel efficiënt zijn doorgestreept.

Als de kleine kans zich voordoet dat de lijst opnieuw ontdekt wordt door zijn schepper ervaren zij mogelijk opnieuw het gevoel van tevredenheid dat ontstaat bij het afvinken van meerdere items op de lijst. Het eenduidig gebaar van het tekenen van een streep of het flikken van een vinkje verhoogt het bereiken van voltooiing.