
Sinds duizenden jaren zijn we in de ban van wat er in onze palmen geschreven staat. Handafdrukken in prehistorische grotten laten zien dat deze fascinatie zelfs tijdens de stenen tijdperk aanwezig was. Het bestuderen van de lijnen in onze handen, ook wel handlijnkunde of chiromantie genoemd, lijkt zijn oorsprong in China of India te vinden en is via het Roma volk in het Westen terecht gekomen. Inmiddels wordt deze praktijk over heel de wereld geoefend en blijft het een populaire manier om meer over onze toekomst te weten te komen.
Handlijnkunde heeft over de jaren heen niet altijd dezelfde mate van voorspoed gekend.
De illustratie die hier te zien is komt uit een boek uit 1501, uitgegeven door Magnus Hundt, professor aan de Universiteit van Leipzig. Dat er door academici over geschreven werd geeft een goede indicatie van hoe populair handlijnkunde was. Maar de zaken veranderden toen Paus Paulus IV (1555-59) en Paus Sixtus V (1585-90) beiden bij pauselijke edicten het bestuderen van divinatie als verboden verklaarden. En zo werd de handlijnkunde op grote schaal in diskrediet gebracht en werd het een gedwongen ondergrondse praktijk.
Vandaag is het lezen van handen een veel minder gevaarlijke onderneming.
Voor het handlezen zijn de drie belangrijkste lijnen de levenslijn (de grote lijn die om de duim cirkelt, die gezondheid en vitaliteit voorspelt,) de hartlijn (de lijn die ontstaat als je je vingers richting je palm vouwt, die emotionele gebeurtenissen voorspelt,) en de hoofdlijn (begint tussen de duim en de wijsvinger en loopt horizontaal over de palm, die de cognitie toont). In dit onderdeel zijn diagrammen van de hand te zien waar deze lijnen worden belicht uit het Duitse zestiende-eeuws boek en uit een Turks manuscript uit de 17de/18de eeuw. De afzonderlijke oorsprong van beide beelden en hun gelijkenis met moderne handlijnkunde laat zien hoe door alle tijden heen deze oeroude kunst is in vele culturen aanwezig is geweest.
Palmistry diagram by Wellcome Library / Wellcome Images is licensed under a Creative Commons Attribution 2.0 UK: England & Wales License .