Emma Kunz was populair vanwege haar krachten als healer en visionair. Mensen kwamen naar haar toe voor genezing of voor vragen over hun toekomst. Als antwoord op de vragen maakte Kunz tekeningen. In langdurige sessies, die soms wel 24 uur konden duren, gebruikte ze haar kunstwerken als een kaart voor de toekomst, als navigatiesysteem op existentiële levensvragen of als diagnose voor haar patiënten.
Zonder een kunstopleiding gevolgd te hebben begon ze te tekenen toen ze al ver in de 40 was. Grote mandala’s in gedetailleerde lijnen, complexe patronen met kleuren, lijnen wisselen elkaar af. Tijdens het tekenen was ze in trance. Ze at en dronk niet en ze was alleen maar gefixeerd op de persoon in kwestie of op de vraag die ze in haar hoofd had. Met behulp van een pendel maakte ze coördinaten die begin- en eindpunten waren op haar grafiekpapier. Tussen deze punten trok ze vervolgens miljarden lijnen.
Door haar toewijding aan haar tekeningen kon zij toegang vinden tot dimensies buiten het bewustzijn van alledag. De exactheid van haar tekeningen doet denken aan weldoordachte wiskundige composities die buiten hun schoonheid geheime formules van de kosmos herbergen. Binnen deze abstracte patronen ontrafelde zich voor Kunz een onderdeel van de werkelijkheid dat normalerwijze alleen buiten onze dagelijkse waarneming plaatsvindt. Tijdens haar leven werd Kunz’ werk niet geaccepteerd door de reguliere kunstwereld.
Een definitie als kunst vond ze te beperkt. Haar geometrisch spel was namelijk meer dan alleen kunst. Ze begreep dat de kracht van het beeld een belangrijk gereedschap is om diepe transformatieprocessen in het menselijk bewustzijn in werking te stellen en dat je hiermee invloed kan uitoefenen op wat er in de wereld gebeurt. Toch lagen haar tekeningen verspreid in haar kleine huis en waren ze niet bedoeld om op te hangen aan muren in een tentoonstelling. ‘Mijn werk is voor de eenentwintigste eeuw,’ zei ze. En daarin had ze gelijk. Ondertussen heeft de kunstwereld Kunz in al haar controversie geaccepteerd.
Tegen de jaren zestig stopte Kunz met het maken van haar tekeningen. Ze had ze niet langer nodig. Haar verbinding met de kosmos was nu zo sterk, ze kon direct antwoord ontvangen op haar vragen. De grenzen tussen de aardse tegenstellingen waren voor haar opgeheven.
Melanie Bonajo
