Galina Ustvolskaya is geen gewone held. Ze is een anti-held. Ze heeft er alles aan gedaan om niet bekend te worden, laat staan beroemd. Het is haar niet gelukt. Daarvoor is Ustvolskaya’s muziek te onontkoombaar overweldigend.

Ze heeft 25 werken nagelaten, totaal zes uur muziek. Maar elk werk is een monument, letterlijk en figuurlijk. Na afloop van het concert dat in 1996 in het Concertgebouw in Amsterdam plaatsvond en waar het Koninklijk Concertgebouw Orkest onder leiding van Mstislav Rostropovitch ondermeer de Symfonie nummer 2 van Galina Ustvolskaya had uitgevoerd, was het publiek letterlijk met stomheid geslagen. Men was zo verpletterend onder de indruk, dat het minutenlang doodstil bleef alvorens een ovatie losbarstte. Voor Ustvolskaya telde alleen de muziek, de rest: ijdelheid. Daarom en om de fabelachtige kracht van haar muziek is ze een held voor mij.

In de documentaire van Cherry Duyns, waarin Reinbert de Leeuw de teruggetrokken componiste (Ich bin menschenscheu) bezoekt, vangen wij een glimp op van het flatgebouw waar zij vrijwel haar hele leven woonde en van haar piepkleine flatje zelf.