239 Things

1000 Things is een subjectieve encyclopedie van inspirerende ideeën, dingen, personen en gebeurtenissen.

Lees de meest recente artikelen, of mail de om bij te dragen.

Studium Generale 1000things lectures, The Hague

239 Things

James, Jennifer en Georgina, het boek

foto Joris Landman

James, Jennifer en Georgina, het boek

foto Joris Landman

James, Jennifer en Georgina, het boek

foto Joris Landman

James, Jennifer en Georgina, het boek

foto Joris Landman

The mother takes father on a trip. Their daughter Georgina stays behind with the nannies that are going to take care of her. The mother sends her daughter a postcard every day.

'It's proof of her love and her absence. 'And every day we were apart I wrote to her.' (The mother)
'I have come back to the family.' (The father.)
'The drinking stopped and so did the postcards.' (The daughter.)

210 of the 1136 post cards were selected and printed in a thick book, the front and backsides matching and the written messages on the cards printed in block letters so that they're easier to read. A bright yellow, sun yellow book, thicker than a phone book, so thick the spine needs three folds to properly open. The book tells their story. The Beginning. This time over, James and Jennifer wanted to stay together.

Even when Georgina was born and the father kept on drinking heavily. The doctor warned him that he wouldn't have much more than two years left if he stuck to his drinking habits. Rehab didn't help. Jennifer discovered James hardly drank when they were travelling and decided to take as many trips together as possible, in an attempt 'to dry him out'.

The first trip begins October 25, 1989 and the card reads: 'Qui (we) love you more than Paris.' Georgina is 79 days old by then. On August 8, 1990, a day after Georgina's birthday, Jennifer writes: 'Over the Atlantic Ocean en route to Boston. My darling 1 year 1 day. The dots at the side the stamp are the spots of color used. I do wonder if you will like stamps. Mentioning dots reminds me of kites which are dots in the sky; a tug-of-war with the wind. Love Mumm.'

November 16 marks the last post card of that year, which means the family will spend Christmas and New Year's together. Thank God!

August 7, 1991: ‘We’re here and you’re there which is a terrible situation on the occasion. We have spent the day with Jill and that was jolly good. We laughed because we were with you on the 21st! These fellows threw the British out in 1775 just before the Boston Teaparty. Not like your birthday, a bit rougher. Love Dad and Mumm.’ The card has a picture of the statue of The Minute Man, lead gray against a bright blue sky.

How strange it feels to read the father's vile words towards the mother during this anti-alcohol journey: 'Mumm has swallowed so many pills that she rattles when she walks.' Other than that there are messages about the different kinds of champagnes, descriptions of celebrating Left Hand Day in the US, delays and bad behaviour, and on March 17 there is a little drawing of a hunting daddy: 'We are very sad that you have measles and a high fever - all these awful childhood diseases one has to muddle through in growing up. The good news is that the tiles were laid today in your bedroom and the bath is in situ in your bathroom.'

Later: Daddy has been brilliant. His French is so good the natives want to claim him.' And later this lamentation: 'To be queen and live with such paintings.'

Except for a few, the cards aren't made for children, there is a lot of art, monuments, cities and landscapes. A sneak peek at the world. 'Hair. My hair - masses of it - is an expensive, time consuming nightmare. Cauchemar. Every three weeks colour. Every months straitening. Every week ironing.’

Some of the cards are made by hand and every stamp is picked with care, just like every written word has been carefully chosen. But it's not just the post cards that tell the story; just like every movie on DVD, it comes with extras.

The family turns itself inside out, like turning a piece of clothing and exposing all the seams, stitching and lining. What's this family doing to themselves? Each of three main characters shares stories throughout the book, there is a small photo album and there are the 'Conversations':

21 conversations they had, printed without any censorship. I imagine a shockingly honest AA-meeting and this time I get to participate from the sideline, I get to read whatever happens.

‘I don’t remember you and Dad at all before seven. Zilch (nothing). If we have 1200 postcards and some days there were three in one day, that’s a lot of years. And that’s being kind,’ the daughter says.

During ten years, 1136 cards were written. The daughter was left alone for about a third of the time. Jennifer kept all of the post cards: 205 flights, 268.162 miles in the car, two bull fights, one speeding ticket, 53 unpaid parking tickets, 13 cancelled flights, one bomb alert, 205 church visits, wars, inflating prices, births, funerals, holidays and so on.

Georgina remains mild and laconic about her childhood. At first the reader is confronted with a stinging kind of truth and the uncomfortable feeling that comes with it, but there's a sense of admiration at the same time. Georgina: ‘It’s been a much more honest family environment because you have never been dishonest with me. Dad doesn’t really say much so there’s no dishonesty there. [An ironic laugh] Yeah, I think a lot of families tried to hide things for so long – suddenly the truth comes out and all hell breaks loose. Our truth would come out and it would create very unpleasant moments, but it would only last a day or two days instead of three years because everything was hidden for so long. Life has been brutally honest from when I was young. That could have been good or bad but I think it’s turned out to be very good.’
 And there are those truths every parents tells their children now and then, knowing the child will forgot about them is as soon as he or she turns around the corner. Parents try to calm themselves.

Daughter Georgina says in 'Conversations': On the other side was the lesson of the day: don’t ever be dependant financially. Rely on yourself first. Don’t marry a man with crummy shoes. A woman must never seem in a hurry.’

Jennifer made the book for Georgina's 21st birthday, but also for herself, as a kind of reassurance and oath at the same time. The book is dedicated to the eight children that came from their earlier marriages. Every decision regarding the book is based on the number 3, the price is 999 € and it's printed in an edition of 999 copies.

The immaculate design is done by Irma Boom. And no matter what you may think as an outsider, Georgina speaks very lovingly when it comes to her parents. ‘Even though my mother was absent, she immortalized every day she was gone. She endowed me with her ability to observe, give detail and discover a good story, and gave me a love for history and perhaps unconsciously, for Russia.’
‘The book is yellow because it’s full of light and success!’ Jennifer says in an interview.

http://jamesjennifergeorgina.com

We leven in een tijd waarin perfectie als hoogste goed wordt beschouwd. Onze computers bestaan immers zodat ze alles tot in de perfectie kunnen uitrekenen, zelfs de camera’s op onze telefoons kunnen inmiddels het lichtste licht en het donkerste donker registreren. En voor de dingen die niet perfect zijn hebben we alle tools om ze tot perfectie te bewerken.

Om deze redenen ben ik geïnteresseerd in ‘imperfectie’ en de kwaliteiten inherent aan het maken van vergissingen. Het klinkt misschien gek, maar als alles perfect is, bestaat er geen ruimte meer voor creativiteit. Nieuwe ideeën komen voort uit vergissingen en mislukkingen. Gemaakte fouten kunnen eerdere percepties en manieren van kijken doen veranderen, waardoor het maken van fouten iets is waar we naartoe zouden moeten streven.

Mislukkingen en vergissingen zijn overal te zien. Loop over straat, houd je ogen open, en je ziet ze overal. De grappigste en meest vreemde fouten worden vaak op bouwplaatsen gemaakt. Een klassiek voorbeeld is het woord STOP dat op de weg wordt gestencild, talloos vaak verkeerd geplaatst door wegwerkers. Het is opmerkelijk hoe veel fouten gemaakt kunnen worden met een simpel woord, bestaand uit vier letters.

Nog een klassieke, weliswaar zeldzame, situatie waarin veel mis kan gaan is het bouwen van een balkon. Hoe kan je een balkon bouwen als de deur nog niet eens af is? Of wat dacht je van een prachtig balkon te bouwen, met als enige probleem dat het net boven de treinrails zweeft?

Vaak komen constructiefouten voor bij het installeren van wc’s. Toiletten worden meestal in erg kleine ruimtes gebouwd, waardoor fouten dicht op de loer liggen. Het openen van de deur kan bijvoorbeeld heel wat problemen veroorzaken. Soms is de enige oplossing het uitzagen van een deel van de deur zodat het niet tegen de pot aanstoot. Het wordt nog grappiger als de bril en de deksel in de verkeerde volgorde worden geplaatst.

André Thijssen,Grünau, Namibia 2000

Je hoeft zelf niet de deur uit om deze vergissingen tegen te komen. Honderden mensen jagen er op om foto’s van deze dwalingen online te zetten. Zelf zie ik meestal situaties waarin bomen voorkomen. Een boom is een groot ding en moeilijk te verplaatsen. Dit kan problemen veroorzaken. Vooral als er een boom vlak voor een parkeerplek staat. Op deze manier is het volkomen onmogelijk om de parkeerplek op te komen, ondanks de uitnodigend letter P die op het verkeersbord prijkt.

Een kunstenaar met een briljant oog voor vergissingen is André Thijssen. Jarenlang heeft hij de wereld over gezworven op zoek naar beelden die net iets afwijken. De enige beelden waarin hij geïnteresseerd is tonen situaties waarin het onnatuurlijke in een natuurlijke situatie plaatsvindt. Een klassiek voorbeeld is een auto geparkeerd met zijn wielen vlak voor twee betonnen ballen op de stoep. De ballen worden de nieuwe wielen van de auto.

André Thijssen, New York City, USA 2002

Wat misschien wel het beste voorbeeld is van hoe de mislukking kan worden weergegeven is een fotoalbum van een Amerikaanse familie waarin zij de grootste mysterie in fotografie proberen te ontrafelen: hoe zet ik mijn zwarte hond op de foto? Hun hele leven lang is het hen niet gelukt de hond op de foto te zetten, waardoor de hond telkens als zwarte schaduw wordt vastgelegd.

Een zwarte verschijning voor het huis, op de bank, in de tuin, op het bed. Uiteindelijk raakte ze gefrustreerd en begonnen ze de foto’s te overbelichten, wat hen eindelijk een foto opleverde waar de hond zichtbaar is.

Het maken en vinden van fouten maakt het de moeite waard, het belicht de moeilijkheden in het creatieve proces. Door ze te bekijken en te omarmen zul je onverwachte en prachtige ontdekkingen maken.

Lang leve de mislukking!

Het lezen van de Essais van Michel de Montaigne is een verslavende bezigheid. Je hebt voortdurend het gevoel direct met hem in gesprek te zijn, met een zeer scherpzinnig en aardig mens. Iemand met wie je graag bevriend zou zijn.

Wat typeert Montaignes stijl in de Essais?

Opvallend in de Essais is de grote hoeveelheid citaten, die ingelijfd in het betoog zelf wezenlijk tot de structuur van het werk behoren. Ook wemelt het van de anekdotes. Meestal zijn dat illustraties bij een eerder behandeld onderwerp, maar vaak ook loopt het uit de hand en wordt de overgang van het een naar het ander onduidelijk. In de Essais ontbreekt iedere vorm van constructie. Montaigne begint zonder vastomlijnd plan. Het komt dan ook regelmatig voor dat de titel van een essay niet of nauwelijks de inhoud ervan dekt. Naar aanleiding van wat hij leest, probeert hij zich een beeld te vormen van zichzelf, en daarmee van de mens. Hij denkt associatief, zelfs soms nonchalant. Een essay is dan ook nooit af. Het staat steeds open voor nieuwe verhalen, opmerkingen en aanvullingen, die door hun toevoeging overigens niets aan de structuur veranderen. Montaigne schrijft in een ‘style naturel’, zijn zinnen rijgen zich als vanzelfsprekend aaneen, hij probeert elk cliché of vooroordeel te vermijden. Montaigne’s denkmethode is een vorm van protest tegen een al te geordende rationalistische denkwijze. Hij tastte daarmee, ruim voor Descartes, de ‘schijnbare’ kracht van de vereenvoudigingen van het puur systematisch denken aan.

Waar gaan de Essais over?

  • Over de ledigheid,
  • de vriendschap,
  • de eenzaamheid,
  • de wisselvalligheid van onze daden,
  • het oefenen,
  • het berouw,
  • de kunst van het discussiëren,
  • over hoe men pas na onze dood over ons geluk kan oordelen,
  • dat filosoferen leren is hoe te sterven,
  • over een gewoonte op het eiland Cea,
  • over hoe te oordelen over andermans dood,
  • over de ervaring,
  • over enige verzen van Vergilius,
  • de verwaandheid,
  • de ijdelheid,
  • het uiterlijk,
  • kannibalen,
  • het geweten,
  • de wreedheid,
  • over lafheid als de moeder van de wreedheid,
  • over het bestraffen van de wreedheid,
  • over koetsen, kreupelen, schoolfrikken,
  • over de opvoeding, de genegenheid van ouders voor hun kinderen,
  • over dat kinderen op hun ouders lijken,
  • over onze gevoelens die voorbij het leven reiken,
  • over dat ons gemoed zijn emoties af reageert op de verkeerde dingen als de echte ontbreken,
  • over leugenaars, het doen van voorspellingen, de macht van de verbeelding,
  • over wie zich inbeeldt dat hij uit kan maken wat waar is en wat niet,
  • over wat een dwaas is,
  • over dat wij om hetzelfde lachen en huilen,
  • over de ijdelheid van woorden, loze spitsvondigheden,
  • over dat er morgen weer een dag is,
  • over boeken,
  • over het logenstraffen,
  • over wat nuttig en eerbaar is,
  • over hoe je een goed gebruik kan maken van je wilskracht,
  • over verschillende methodes die tot hetzelfde doel kunnen leiden,
  • over standvastigheid,
  • over dat de een zijn brood de ander zijn dood is,
  • over gewoontes en dat je eenmaal aanvaarde wetten niet zomaar veranderen moet,
  • over wisselende uitkomsten bij eenzelfde doelstelling,
  • over dat wij bescheiden moeten oordelen over Gods beschikkingen,
  • over dat het Fortuin vaak gelijke tred houdt met de rede,
  • over de ongelijkheid onder ons mensen,
  • over het bidden,
  • over onze tijd van leven,
  • over hoe onze geest in zichzelf verstrikt raakt,
  • over dat onze verlangens toenemen als ze worden tegengewerkt,
  • over roem,
  • over duimen,
  • over een gedrochtelijk kind,
  • over drie vormen van omgang,
  • over afleiding
  • en over de nadelen van een hoge positie.