Tussen de dorpen in Oost-Turkije waait de wind over de grote grijze kale vlakten. Ze brengt naast zand ook verhalen naar de dorpen. Men vertelt elkaar keer op keer weer over de jongen - steeds krijgt hij andere namen - die verblind door zijn liefde voor de vrouw met zwarte parelogen en het gitzwarte haar tracht terug te vinden.

Zo is hij veroordeeld om als een blindeman over de eindeloos kale vlakten te dwalen. In sommige versies komen de geliefden samen, maar in die versie van het verhaal vat hun vurige liefde vlam en ze sterven als gevolg van hun brandende passie. De Turkse kunstenaar Kutlug Ataman heeft deze aloude volksverhalen verzameld en vervolgens omgezet in beelden, in zwart-wit foto's.

Ook in recentere tijden ontstaan er weer nieuw verhalen. Tussen zo pakweg 1960 en 1980 hadden bewoners van dorpen in Oost Turkije nog geen televisie of radio. Van passanten die een korte stop maakten voor een glas thee hoorden zij het verhaal dat zowel de Amerikanen als de Russen plannen hadden om naar de maan te gaan.

De jonge mensen in het dorp die geloofden in de technische mogelijkheden van de nieuwe tijd waren gefascineerd door deze ongekende gedachte. Naar de maan... dat klonk als een groots avontuur. De toren van de moskee - zo waren ze meteen van Gods hulp verzekerd - werd omgebouwd tot een raket in een poging om ook naar de maan te gaan. Ze vertrokken met deze moskeeraket, maar kwamen nooit meer terug van hun missie. Voor een aantal dorpelingen betekende dit dat ze werkelijk naar de maan waren, maar het laatste woord is er nog niet over gesproken.